Een
magisch kerstmoment
Dr. G. Otte
Kerstavond: 20h
Het was
bitter koud. Vanuit het raam van de vierde verdieping keek hij neer op de parking
voor de kliniek waar nog enkele eenzame wagens wit bevroren stonden te
bibberen in wervelvlagen van sneeuw en gelig natriumlicht. Hij onderdrukte een
rilling en sloot bruusk de gordijnen van het wachtkamertje als om zich los te rukken van dit depressogeen tafereel.
Thuis zou
het nu wel veel leuker zijn, bedacht hij. Warm, gezellig de vrouw en kinderen
rond een knetterende open haard, zachte kerstliederen op de achtergrond, pakjes onder de boom, geur van den, lekker fondue
eten kortom de familiale gezelligheid
van kerstavond. Hij zuchtte even maar schudde het zelfmedelijden snel van zich
af. Geen. Het was nu eenmaal zijn beurt om deze kerstmis inslapende wacht te
zijn en later op de avond zou vermoedelijk wel wat resten van taart en
gezelligheid te vinden zijn op spoed met de andere collegae en verpleegkundigen
van dienst. Als het er niet te druk werd
tenminste. Dat wist je immers nooit.
Hoewel het
kamertje van de wachtdienst nu niet bepaald het toppunt van gezelligheid was,
had hij zich voorgenomen ook eens tijd te nemen voor een boek dat hij al lang
had willen lezen en dat perfect paste in de tijd van het jaar. Het lag al eeuwen
op de boekenplank maar het was er nooit van gekomen. Bovendien wou hij ook wel
eens vroeg onder de dekens duiken om zo mogelijk wat slaap in te halen want het
was de voorbije weken al hectisch geweest met vele late uren administratie en
dies mee.
Kerstavond:
22 h
Het bleef
kalm op spoed. Amper enkele oproepen. Hij poetste zijn tanden, deed zij pyjama
aan en nestelde zich knus onder de warme dekens met het boek en begon te lezen.
Na een tijdje velde hij zich loom worden
en dwaalden zijn gedachten af. Het waren
geen opwekkende gedachten die binnenslopen. Erg toch wel de schrille contrasten
die meer dan ooit deze “ feestperiode” een bittere nasmaak geven, dacht hij.
Het contrast
tussen de familiale gezelligheid, de koopjesdrukte en jacht op originele kerstgeschenken
, de feestelijke kerstmarkten met hun weihnacht muziekjes, de glühwein die je
van binnen verwarmde terwijl het puntje van je leek te bevriezen , de vele leuke
kraampjes.. en dan oh pijnlijk contrast daartegenover de schrijnende
toestanden die hem nachtmerries bezorgden: de onmenselijke kinderarbeid in derde
wereldlanden, de bootvluchtelingen, aangespoelde kinderlijkjes op zomerse vakantiestranden,
oorlog en bombardementen in Syrië, onmenselijke terreuracties van verblinde
godsdienstfanaten, de groeiende armoede in eigen land, huizencrisis,
economische crisis, morele crisis, toenemende suïcides, addicties en depressies. Gans die modderstroom van diep menselijke
ellende dat was de echte bittere realiteit. Daar moest toch iets aan gedaan worden! Hij voelde het bloed
koken. Hij was geen revolutionair en geen communist maar de onverschilligheid
van overheid en kapitaal die mensen beschouwden als “assets” maar niet als individuen;,
die hun poorten sloten enkel maar om hun productie in lage loonlanden nog goedkoper
te kunnen maken en de winsten nog vetter
aan te zwengelen voor de aandeelhouders, het groeiend materialisme en de
onverschilligheid met het lot hen die
uit de boot vielen en die verzopen onder de armoedegrens moesten vechten voor
het behoud van hun eigenwaarde en respect, dag na dag naar financiële adem
moesten happen en bedelen voor wat voedselbank steun. Zij die de negatieve
attitudes vol onbegrip en morele stigmatisatie moesten trotseren zoals zij die de die vochten tegen middelen afhankelijkheid
(het zijn junks meneer, ze stinken en zijn vuil en onhygiënisch, ze brengen
ziekten over, het virus weet je , ze doen
het zich zelf aan, te lui om te werken, ze fokken als konijn en leven als
zwijnen en stelen als raven”).
Hij kon de
slaap niet vatten hoewel het zeer warm was in het wachtkamertje. Zijn
verontwaardiging steeg met het uur. Hier moest iets aan gedaan worden.
Kertsnacht:
23.59 h
Hij zou
morgen of in het weekend eens zijn pen in azijn dippen en een vlammend pamflet
opstellen gericht aan alle partijvoorzitters en power to be in dit land. Hij zou
het opsturen nar alle kranten en magazines, publiceren op sociale media. Het zou
en moest veranderen.
Maar hoe
meer hij over dit idee nadacht hoe meer hij er afstand begon van te nemen. Sociale media staan immers bol van dergelijke
pamfletten en bulken van podcasts en blogs van mensen die wel een of ander aan
te klagen hebben. Of die opriepen tot actie voor een of andere goede zaak, tegen
een of andere onrechtvaardigheid. En dat sloeg amper aan. Hij was nu eenmaal
geen Greta Thunberg. Neen, hij moest het subtieler aanpakken.
Kerstnacht
:24h
Hij dacht
na….en dan .eensklaps zag hij het volledig voor zich. Iets totaal origineels ! Een
modern sprookje zou hij schrijven, een verhaal
of een boek wellicht waarin al die elementen aan bod kwamen ende mensen
emotioneel zouden beroeren. Maar hoe dat gepast formuleren.. het onderwerp..
het ,narratief vinden dat de mensen zou raken en bewust maken van het probleem… emotie…hij
had nood aan inspiratie , een muze … een
goede geest … drie geesten..warrelende gedachten , originele associaties…wat…
Zijn ogen werden loom en het boek gleed uit
zijn hand en plofte naast zijn bed op de
grond maar hij hoorde het niet meer.
De goden van
de Olympus waren hem genadig en er was geen enkele opname op oproep geweest voor
zijn specialiteit op spoed.
Kerstdag:
08h s ’morgens
Hij werd uitgeslapen
en fris wakker, rekte zich geeuwend uit, poetste snel zijn tanden en scharrelde
alles bij elkaar om snel huiswaarts te kunnen vertrekken.
Aan de
buitendeur van het klinieksgebouw werd
hij nageroepen door de werkvrouw die het kamertje was komen schoonmaken.
Dokter, U
vergeet uw boek ! riep ze hem na. Ze keek snel naar de titel : “Charles Dickens:
A Christmas Carol”. Een leuk boek dokter ? Een spannend verhaal ? ze sprak
behoorlijk Nederlands voor een Marokkaanse.
Neen, antwoordde hij vriendelijk, het is geen spannende detective of zo maar een
kerstmissprookje voor volwassenen van elke leeftijd. Ik wou er gisteren aan beginnen maar ben
slechts enkele pagina’s ver geraakt. Te moe, weet je. Hij lachte wat
schaapachtig. Maar ik reserveer het voor de kinderen, voegde hij er snel aan toe, om ze
s ’avonds te kunnen voorlezen als ze
naar bed gaan.
Ja dokter.
Dat ken ik. Ook wij hebben mooie sprookjes en mooie dromen waarvan we hopen dat die ooit eens s eens
werkelijkheid zullen worden. Voor alle kinderen. Ze zei het met een dromerige
glimlach. Haar blik was even ver weg.
Zalig kerstfeest
mevrouw, zei de dokter. Voor U en gans uw familie. Van ganser harte.
Zalig kerstfeest ook voor U dokter antwoordde
ze met milde glimlach en een lichte trilling in haar stem.
Op weg naar
zijn wagen op de parking voelde hij, vreemd
genoeg geen kou meer.
Postscriptum:
kerstmis, London, 1843
De
novelle “A
Christmas Carol” verscheen
in 1843 van de hand van Charles Dickens. Dickens was verontwaardigd door de sociale
ellende van zijn tijd, de onmenselijke en ontmenselijkende kinderarbeid, het
lot van de armen en de loonslaven die uitgebuit werden en waarvoor geen sociaal
of medisch vangnet bestond. Hij besloot aanvankelijk om zijn verontwaardiging
te vertolken door een vlammend pamflet te schrijven maar veranderde zijn plan
en schreef in amper twee maand tijd, dit fenomenaal kerstverhaal over de
vrekkige financier Ebenezer Scrooge en
de drie geesten die hem bezochten de avond voor kerstmis Het werd een
onmiddellijk overdonderend succes en groeide uit tot een klassieker in de wereldliteratuur met
ontelbare heruitgaven van het boek maar ook steeds terugkerend onderwerp voor
toneel, TV en film. Het kan nog altijd artsen inspireren maar misschien kunnen
ook wereldleiders in deze periode wat tijd vrij maken om dit eens te herlezen.
l-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Geen opmerkingen:
Een reactie posten