Dit is geen open brief…of toch
Dr. G. Otte
Inleiding
Open brieven zijn de laatste tijd
nogal in de mode. Meestal zijn ze gericht tegen de overheid, tegen de
virologen, tegen de adviezen van lockdown tegen mondmaskers, tegen oproepen
naar verstrenging van persoonlijke hygiëne, tegen “social distancing” maatregelen,
tegen sluiting van winkels, cafés en restaurants, kortom tegen zowat alles dat naar voor
geschoven wordt als zijnde vitaal belangrijk om de pandemie te kunnen bedwingen
en de instorting van ons gezondheidssysteem te voorkomen. In Engeland werd zelfs
deze maand een politieke partij van dergelijke “antipa’s” en “antima’s”
gesticht (anti paniek en anti maskers) onder leiding van – hoe kan het ook
anders- Nigelius Faragenius.
Een open brief in de omgekeerde zin
zou alleen maar de controversie en discussies aanwakkeren en in deze sombere
tijden kan men dat wellicht beter vermijden. We hebben thans in onze klinieken
wel dringender katjes te geselen. Dus geen open brief maar een reflectie
waarbij we terug gaan in de tijd. De plaats is Polen, de kalender zegt januari
1941.
Warschau 1941
In een ommuurd deel vande stad hebben
de Nazi’s een volk (+/ 500.000 Poolse joden
samengedreven op een oppervlakte minder
dan central park in New York (een bevolkingsdensiteit van 10 maal de huidige
grootsteden). Bovendien worden deze mensen uitgehongerd, opgejaagd en via
willekeurige executies vermoord door NAZI beulen. Geïnspireerd door de mongolen
die in 1347 de eerste biologische oorlogstechniek gebruikten, vonden ze het blijkbaar
een goed idee om tyfus op deze bevolking
los te laten. De bedoeling was dat uithongering, koude en ziekte finaal alle
inwoners in het graf zouden brengen. Hongersnood en een dodelijke infectie als tyfus
in een dicht opeen gepropte mensenmassa: het kon immers niet falen?
Tot grote spijt van de NAZI oppressie
mobiliseerde deze gemeenschap zich massaal met educatieve programma’s rond
persoonlijke hygiëne, social distancing, quarantaine en werd de tyfus epidemie een
definitieve halt toegeroepen in de winter van 1941. Maar laat er geen twijfel
over bestaan: de tyfus heeft wel degelijk hard huisgehouden met op het
hoogtepunt van de golf een dodental
geschat op wel tot 5000-9000 slachtoffers per maand.
Het heeft veel research gekost en de
inzet van een groot multidisciplinair team aan onderzoekers om de ware
toedracht van dit verhaal in de openbaarheid te brengen want veel
cijfermateriaal was er uiteraard niet in Duitse archieven terug te vinden. Na het
neerslaan van de opstand en de quasi totale vernietiging van het getto (april
1943) is er uiteraard veel verloren gegaan.
De mathematisch statistische methoden
die het team van epidemiologische experten gebruikte om correcte schattingen
van heet aantal slachtoffers te maken (oa de vermindering van het aantal ratio
voedselbonnen geschat po 118.000 van maart 1942 tot juli 1942 is op zijzelf een
bewonderenswaardig staaltje van epidemiologische historiek
Geen focus op statistiek
Hier gaat het over de illustratie hoe de intelligentie, daadkracht, educatie, perseveratie
en verbondenheid van een grote groep gemotiveerde mensen, zelfs in ellendige
omstandigheden een infectieuze gesel een halt kan toeroepen.
Deze mensen hadden geen
gesofistikeerde klinieken, geen winkels, geen calorierijk voedsel.
Ze hadden enkel wat ons nu ook
geadviseerd wordt: strikte hygiëne, sociale afstand en het besef dat we het
allemaal samen verbonden moeten klaren.
Kunnen we tyfus vergelijken met Covid
19 ?
Niet in de zin dat Covid meer besmettelijk
is maar minder dodelijk dan tyfus maar manier van de aanpak is identiek.
Het verschil is evenwel dat toen het
ging om een hechte en gemotiveerde gemeenschap van overlevers die zich ten
volle bewust was van het feit dat men enkel via een geconcerteerde inspanning
deze gesel kon overwinnen.
Velen onder hen vonden nadien de dood
door massa executies of in de uitroeiingskampen
zoals Treblinka maar de les in wilskracht en doorzettingsvermogen die ze hier
aan de ganse mensheid hebben getoond mag niet verloren gaan.
Als we met ze ’n allen hun voorbeeld volgen krijgen we het virus er
heus wel onder.
Maar met open brieven zal het niet
lukken. Nooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten